Het ruige en woeste Noorwegen

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 99083 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 10960 km
  • Aantal dagen onderweg: 123 dagen
  • Huidige locatie: Saeby, Denemarken
  • Laatste update: 3 november 2015

 

Na het hoge noorden en het onvergetelijke Noorderlicht te hebben gezien, zijn we verder naar het zuiden afgezakt. Net zoals in het noorden, gingen we ook hier weer van het ene hoogtepunt over in het andere hoogtepunt. We bleven ons constant verbazen over de geweldig mooie en spectaculaire natuur. De door ons meest gebruikte zinnetjes in Noorwegen waren dan ook “wauw”, “dit is niet meer normaal” en “oooooh wat mooi”!!

Waar we ons ook over zijn blijven verbazen, zijn de lange reistijden die je hier maakt. Ok, het ligt misschien ook wel een beetje aan het feit dat onze gepensioneerde ambulance vaak met maar 25 km p/u een berg opsputtert en onze gemiddelde snelheid niet veel hoger dan 45 km p/u ligt… Maar gelukkig is het allesbehalve een straf om in Noorwegen lang in de auto rond te toeren!

We hebben verschillende highlights van Noorwegen aangedaan, waaronder het eiland Senja (ook wel “little Norway” genaamd vanwege de diversiteit aan natuur hier) en de eilandengroep “De Lofoten”. Alhoewel we door de regendruppels echt wel konden zien dat het 1 van de highlights zijn, viel het voor ons toch wel enigsinds tegen omdat we door het slechte weer gekluisterd waren aan de auto. Lang leve onze laptop met de paar 100 films die we er op hebben staan!

Voor ons persoonlijk was de kustroute “Fv17” één van de hoogtepunten. Het is een 650km lange route langs prachtige strandjes, fjorden, vissersdorpjes, bergen in herfstkleuren en sommige besneeuwd, langs gletsjers, bergmeren en de meest mooie en afgelegen gehuchtjes met hun kleurrijke woningen. Het is onvoorstelbaar hoe mooi de Noren wonen. Je rijdt door slingerende bergweggetjes, gaat door tunnels, over bruggen en soms houdt de weg op en pak je een ferrry. Het is continue een afwisseling van woest naar idyllisch naar ruig.Wat een geweldige route en een absolute aanrader voor iedereen die ooit naar Noorwegen gaat.

 

Vanuit onder andere de gezellige stad Trondheim, de “Atlantic road” en het stadje Alesund zijn we naar Bergen gereden. Het is terecht 1 van de meest bezochte plaatsen in Noorwegen. Wat een leuke en gezellige stad met de kenmerkende gekleurde houten woonwijken en havenpanden. We hadden de eerste 2 dagen stralend herfstweer waar we meteen aktief gebruik van hebben gemaakt. We zijn 2 bergen opgegaan. De ene berg met een kabelbaan naar boven, 643 meter hoog met een geweldig uitzicht over Bergen, de zee en 7 fjorden. De tocht naar beneden, wat volgens het informatiecentrum “maar een uurtje” zou duren, duurde bij ons dik het dubbele en heeft ons heel wat bloed, zweet en tranen gekost…Onverantwoord was het: van een pad was geen sprake, je moest al klauterend de steile berg afdalen, van de ene rots springend naar de andere, hopende dat je niet door je enkel zou gaan en uit zou glijden. Tot onze verbazing dachten de Noren hier zelf heel anders over, want het is er schijnbaar een rage om de berg op en af te joggen, of je nu 20 of 50 bent!!

Na deze helse maar toch ook wel mooie afdaling zijn we met een kabeltrein de volgende berg naar boven gegaan, om van de prachtige zonsondergang te genieten. Deze keer had het informatiecentrum wel gelijk dat de afdaling maar 45 minuten duurde en was er zowaar sprake van een echt wandelpad!

De 2e zonovergoten dag hebben we gebruikt om de beroemde treintocht “Flamsbana” te doen, door National Geographic uitgeroepen tot 1 van de mooiste treinroutes ter wereld. Het is de steilste treinrit die er bestaat, alhoewel je hier in de trein zelf niet veel van merkt, maar prachtig was het inderdaad! Ze zijn 20 jaar met de bouw van deze spoorlijn bezig geweest en het gaat door 20 met de hand uitgehouwen tunnels, door bergen en langs watervallen en eindigt bij Aurlandsfjord, een zij-arm van het grootste fjord ter wereld: “Sognefjord”.

Via talloze haarspeldbochtjes zijn we hier met een georganiseerde busrit naar het uitkijkpunt “Stegastein” gereden. Het 1e wat we dachten tijdens deze rit naar boven was dat het maar goed was dat we onze ambulance deze rit bespaard hadden, want we weten niet of hij deze lange en steile klim op z’n oude dag gehaald zou hebben! Maar wat een prachtig uitzicht. De foto’s zeggen waarschijnlijk wel genoeg.

Als kers op de taart hebben we vervolgens een prachtige boottocht door de fjorden gemaakt. Natuurlijk was de boot volgeladen met Japanners en/of Koreanen en/of Chinezen, die je werkelijkwaar overal, maar dan ook overal tegenkomt (net zoals Nederlanders overigens).

Na nog een paar dagen Bergen, hebben we tegen de plannen in koers gezet naar Denemarken in plaats van Zweden. Op de eerste plaats omdat onze auto het toch wel erg zwaar heeft in het bergachtige Noorwegen en de rit vanuit Bergen naar de Zweedse grens nog een behoorlijke klim en afstand zou zijn geweest. Aangezien het alweer begin november is en de temperatuur er ook niet warmer op wordt, leek het ons verstandiger gebruik te maken van de ferry naar Denemarken en vanuit hier rustig aan richting huiswaarts te gaan.

This entry was posted in Europa, Reisblog. Bookmark the permalink.

9 Responses to Het ruige en woeste Noorwegen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *