Bolivia/Chili: Soms zit het mee, soms tegen

  • Beginstand kilometerteller: 88.123 Km
  • Huidige kilometerstand : 163.098 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 74.975 km
  • Aantal dagen onderweg: 892 dagen
  • Huidige locatie: Putre, Chili
  • Laatste update: 21 mei 2018

Niet zelden zat het ons mee deze reis. Zo ontsnapten we bijvoorbeeld 1,5 jaar geleden ternauwernood aan een ernstig ongeluk toen onze remmen het niet meer deden tijdens een steile afdaling van een berg. En brak de ophanging van de bladveren af in de middle of nowhere, maar was er 200 meter verderop een bandenplakker die het provisorisch wist te lassen. En we ontmoetten talloze lieve locals.
Maar je kan niet altijd geluk hebben, zo is de laatste twee weken wel gebleken. Er zit ons van alles tegen.

Het gedeelte waar we diverse gestrande auto’s en vrachtwagens zagen.

Het resultaat ná de wegwerkzaamheden!

Eerst reden we een route door bergen met zogenaamde ‘cloudforests’. Bossen die in de wolken liggen. Maar veel hebben we er niet van gezien, want door wegwerkzaamheden was de snelweg veranderd in een modderbad en glibberden we de bergroute door. Op een bepaald punt werd de modder zo diep, dat we verschillende gestrande auto’s en vrachtwagens zagen die vast waren komen te staan in de blub. Doordat het 1mei en dus ‘dag van de arbeid’ was, betekende dit dat niemand in Bolivia werkt en dus ook niet de wegwerkers. De gestrande mensen moesten waarschijnlijk een dag wachten op hulp! We gingen er vanuit dat ons hetzelfde lot begaan was, maar dit bleef ons gelukkig bespaard en we wisten met een slakkengangetje en 4×4-stand ternauwernood het moddergedeelte door te komen. Jaloers keken de pechvogels ons na!

Vervolgens werden we in het stadje Uyuni, dat het vertrekpunt is van Bolivia’s meest bezochte attractie, namelijk de grootste zoutvlakte ter wereld (“Salar de Uyuni”), ombeurten ziek (buikgriep).We verbleven voor het eerst deze hele reis twee nachten in een hotel. Meerdere keren ‘s nachts in de vrieskou eruit om op de buiten-wc van de camping je te ontdoen van alle gifstoffen was namelijk niet zo’n pretje.

Niet het juiste formaat accu’s, maar deze held kreeg de motor er wel mee aan de praat!


Na allebei opgeknapt te zijn en na ons bezoek aan de zoutvlakte (waarover straks meer), wildkampeerden we 50 km voorbij het stadje Uyuni met het idee de volgende dag voor de allerlaatste keer naar Chili te gaan. Maar dat ging ‘m niet worden. Toen we wakker werden, deden de startaccu’s het namelijk niet meer. Gelukkig wist Ralph de andere accu’s, de huishoudaccu’s, provisorisch aan te sluiten, waardoor we in ieder geval weer konden rijden. Wel zo fijn, want er waren verder geen dorpjes in de omgeving. Dus toch maar weer terug naar Uyuni gereden voor nieuwe accu’s. Helaas was het zondag, dus we moesten nog een dagje wachten. Maar de volgende dag bleken we toch nog geluk te hebben, want nieuwe accu’s bleken niet nodig, want ze waren alleen maar leeg getrokken. Hoe is ons nog steeds een raadsel, maar na het opladen konden we in ieder geval weer verder.

Spookdorpje Caripaya


Eenmaal terug in Chili, na een prachtige tocht opnieuw dwars door en over het Andesgebergte dat ons van 4.500 meter hoogte terug naar zeeniveau bracht (wat heerlijk was na twee maanden op grote hoogte), overnachtten we bij een benzinepomp. We slapen altijd als baby’s in onze “house on wheels”, maar nu werden we midden in de nacht bruut opgeschrikt door 2 luide knallen en bewoog de auto flink op en neer. Allebei verdwaasd klommen we vlug de auto uit want dit was duidelijk niet goed. Nou ja, vlug…Door de schrik ging dit eigenlijk helemaal niet snel. We konden onze kleren niet zo gauw vinden en ook kregen we het slot van de deur niet zo snel open. Eenmaal buiten bleek dat er een vrachtwagen tot twee keer toe tegen ons aangereden was! Gelukkig kan Pietertje wel tegen een (kop)stootje en zat er alleen een deuk in de bumper.
Misschien hadden we er in Nederland een verzekeringskwestie van gemaakt, maar we vermoedden dat de Paraguyaanse chauffeur dit niet had en wilden hem geen moeilijkheden bezorgen, dus hebben het er maar bij gelaten.

Na de laatste Chileense bezienswaardigheden in het uiterste noorden bezocht te hebben en nadat Janneke bij een chique winkelcentrum van de trap viel (de 1e hulp inclusief rolstoel stonden binnen een halve minuut klaar!), wilden we weer terug naar Bolivia.

Behalve 2 zere knieën en polsen viel het gelukkig mee.

Opnieuw via een spectaculair mooie route door de Andes. Maar na 2.000 meter klimmen, functioneerden de koppelingspedaal en de versnellingspook niet meer. Op het pedaal zat geen druk meer en de pook ging niet meer uit de versnelling. Na even pauzeren deden ze het allebei weer, om vervolgens na een aantal kilometers hetzelfde probleem te hebben. We wisten uiteindelijk toch nog tot 3.500 meter te komen, maar het probleem bleef aanhouden. We stopten daarom in het enige noemenswaardige dorpje (Putre) langs deze route en legden contact met onze trouwe “online wegenwachtassistent” Ad Groenenberg (van de garage AG All Wheel service) en hij wist ons te vertellen dat we mogelijk te maken hadden met een lekke koppelingscilinder. De 1e Land Rover specialist in Chili die we benaderden kon ons niet verder helpen aan onderdelen “voor zo’n oude Land Rover”… Gelukkig hadden we nog een ander contact die ons vorig jaar ook al goed geholpen had toen onze flens kapot was en hij bleek opnieuw onze redder in nood.
Momenteel zijn we aan het wachten op de onderdelen. Deze worden in de stad Arica bezorgd, waar we juist vandaan kwamen. We moeten dus noodgedwongen 125 km terug rijden en 3.500 meter afdalen, wat gelukkig nog wel mogelijk is ondanks de mankementen. En aangezien het weekend en Pinksteren is, zal dit woensdag pas arriveren. Maar we hebben de tijd en zijn al lang blij dat de onderdelen geleverd kunnen worden.

“Geoglifos de Tiliviche”. In de Atacama woestijn zijn duizenden geogliefen, zoals deze lama’s.

Dus nu wildkamperen we een paar dagen in het bergdorpje Putre, waar we vanuit de auto Wifi en elektra hebben en om de hoek wc’s en een hete douche. Dus zo veel pech hebben we nou ook weer niet!

In het noorden van Chili zijn 6.000 jaar oude mummies gevonden vanuit de zogenaamde Chinchorro cultuur.

Was het dan alleen maar pech de afgelopen twee weken? Nee, natuurlijk bezochten we ook weer prachtige plekken, wat wel uit de foto’s zal blijken.

Het treinenkerkhof leverde een mooie overnachtingsplek op.

De “Salar de Uyuni” was toch wel 1 van de highlights voor ons. Deze grootste zoutvlakte ter wereld ligt op 3.660 meter hoogte en is ongeveer de grootte van een kwart van Nederland en gemiddeld zo’n 10 meter dik. We hebben bewust een onlogische route door Bolivia gereden om dit zoutmeer zo laat mogelijk te bezoeken. Want t/m april ligt er veel water en het is dan een risico hier met je auto overheen te rijden. Regelmatig komen auto’s vast te staan in het mulle zout. En al dat zout is niet bevorderlijk voor je auto. Dus wij bezochten de vlakte in het drogere seizoen. Er lag aan de rand nog steeds wel wat water, dus eerst hebben we een half uur gekeken naar de ervaren touroperators waar zij precies de zoutvlakte opreden en erna volgden wij hun voorbeeld zonder problemen.

Aan het begin van de zoutvlakte zijn er tientallen landenvlaggen. NL was niet (meer) vertegenwoordigd, dus maar even onze eigen vlag gepakt.

Wat is er nou zo bijzonder aan het bezoeken van zo’n zoutvlakte? Het is lastig uit te leggen, maar je kan tientallen kilometers ver kijken, zonder ook maar iets van menselijke invloeden te zien. Je moet regelmatig tegen jezelf zeggen dat je je op zout bevindt in plaats van op ijs. De zonsopkomst en ondergang zijn prachtig en uit het niets doemen er een aantal eilandjes op bezaaid met meters hoge kaktussen. En de kick dat je dit met je eigen Hollandse auto doet, zonder een strak programma van een tour. En de jaloerse blikken en velen enthousiaste reacties van andere toeristen gaf een extra speciaal gevoel. We waren zelf ook bijna een attractie!

Zowel de zoutvlakte, als Pietertje zijn een attractie.

Na 3 dagen op de zoutvlakte bleek de uitgang wat lastiger te zijn. We wilden via het zuiden eraf om vervolgens vanuit daar Chili in te rijden. We vroegen een touroperator of deze uitgang goed te doen was. Het is altijd verstandig dit na te vragen, aangezien sommige gedeeltes onder water staan. Ja hoor, die uitgang was prima. Nou, dit bleek weer typisch een Boliviaans antwoord te zijn (ze zijn geneigd overal ja op te zeggen), want kilometers voor de uitgang kwamen we in behoorlijk diep water terecht. Maar we durfden niet te stoppen of om te draaien, uit angst dat we dan juist vast kwamen te staan. Pietertje ging steeds langzamer, maar wist gelukkig de oever te bereiken. Hadden we het niet gehaald dan was er een aantal kilometer verderop wel hulp geweest, maar we waren blij dat we niet door het stervenskoude water hoefden te lopen voor hulp.

Deze kaktussen groeien 1cm per jaar

Pietertje zat van top tot teen onder het zout, zeker na deze laatste kilometers. Dus het was extra belangrijk om hem goed te laten wassen en laten behandelen met olie. Maar aan deze kant was er geen mogelijkheid dat te laten doen. En aangezien de auto ons huis is, besloten we daarom toch maar weer 160 km terug te rijden naar Uyuni, waar gespecialiseerde autowasstraten zijn die ieder zoutkorreltje eraf wassen.

Alvast zelf het ergste zout eraf spuiten.

Met nog nooit zo’n schone en blinkende Pietertje, bezochten we de afgelopen week het laatste gedeelte van Chili. Het uiterste noorden dat, behalve de kust, alleen maar uit woestijn bestaat en met zijn fascinerende spookstadjes, geogliefen (tekeningen in de aarde) en mummies van duizenden jaren oud heel mooi en boeiend was.

Hopelijk kunnen we gauw de weg vervolgen zodra de cilinders vervangen zijn en kunnen we het laatste gedeelte van Bolivia bezoeken om vervolgens verder naar Peru te trekken. Ooh ja, en dan in september naar de Galapagos eilanden, want deze vliegtickets hebben we inmiddels geboekt, een bestemming die hoog op onze “bucketlist” staat!!

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

25 Responses to Bolivia/Chili: Soms zit het mee, soms tegen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *