Peru/Ecuador: Geen kattenpis. Of toch wel?

  • Beginstand kilometerteller: 88.123 Km
  • Huidige kilometerstand : 170.330 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 82.207 km
  • Aantal dagen onderweg: 1.006 dagen
  • Huidige locatie: Aguas Calientes, Ecuador
  • Laatste update: 12 september 2018

We bereikten onlangs twee nieuwe mijlpalen:
Pietertje tikte 80.000 reiskilometers aan, wat twee keer de omtrek van de aarde is. En op 6 september waren we 1.000 dagen “on the road” (onze periode tussendoor in Nederland niet meegerekend).

Onlangs vroeg iemand ons dan ook terecht of we nog wel steeds verrast worden, aangezien we al zo lang op reis zijn?
Ja zeker worden we nog steeds verrast. Natuurlijk ben je bij de zoveelste Inca-ruïne echt niet meer zo enthousiast als bij de eerste. Maar de natuur, ieder nieuw bloemetje, vogeltje, nieuwe fruitsoorten, het afwisselende landschap, de mensen, het wildkamperen, het hiken en ga zo maar door, het blijft iedere keer weer verrassend en we genieten nog steeds volop van de vrijheid. De tekst die we plaatsten bij het bericht op Facebook op onze duizendste reisdag bevestigt dit waarschijnlijk ook wel:

🎈TODAY 1.000 DAYS ON THE ROAD!! 🎈

1.000 days of having the opportunity to visit the most beautiful places, enjoying nature, meeting people, learn about new cultures and getting back to basic.

No daily shower, no cellphone, no tv. Wild peeing, wild camping and living in a 5m2 house, 24/7 together.

1.000 days without planning, agenda, rush and a clock. Not knowing where you will sleep and spend the next day. Living day by day, not thinking about tomorrow.

Instead of thinking about what do we HAVE TO do today, the daily question the last 1.000 days have been about what do we WANT to do today?

1.000 days of having real time together and trust on each other.

Experiencing that the world can be truly beautiful, as well as people.

1.000 days of true freedom.

We feel proud and privileged that we are able to live this (temporary) way of life and we will continue to enjoy it to the fullest!

Vanuit de bergen keerden we weer even terug naar de Peruaanse kust, om bij de stad Trujillo de indrukwekkende ruïnes “Chan Chan” te bezoeken. Met 20km² één van de grootste van leem gebouwde steden ter wereld, dat zo’n 1.200 jaar geleden gebouwd werd door het Chimú volk, ver voor de Inca’s.

Chan Chan ruïnes

Het idee was eigenlijk om direct erna weer terug de bergen in te gaan. Maar we wijzigden ons plan, om één van onze beste reisvrienden op te zoeken. Het Duitse stel Marc & Claudia, met wie we alweer 2 jaar geleden diverse keren in Brazilië en Paraguay optrokken. Onze wegen zouden elkaar ergens in Peru min of meer weer kruisen, dus we spraken af elkaar dan te ontmoeten. Dit liep alleen ietsje anders, want ze waren al een aantal weken met ernstige panne met hun truck gestrand in een klein kustplaatsje. We besloten daarom 700 km om te rijden en hen op te zoeken. Het zou de laatste kans zijn ze te kunnen zien deze reis.

Voordat we de lange rit naar onze vrienden maakten, kregen we op een onbewaakt moment ongewenst bezoek in de auto… Een kat vond het nodig om op drie plaatsen zijn territorium in onze auto af te bakenen! Opnieuw een poetsbeurt dus, want de dag ervoor hadden we die ook al gehad, nadat we één van de velen, beruchte Zuid-Amerikaanse drempels gemist hadden en waarbij de macaroni door heel de auto vloog en er aantal bierblikjes waren gaan lekken.
Kattenpis, macaroni tot aan het plafond en een bierwalm van heb ik jou daar…Je maakt het mee hier!

Marc & Claudia

De reis-truck van Marc en Claudia laat het al een aantal weken afweten, zonder dat ze precies weten wat het probleem is.

 

 

Ons paradijselijke plaatsje op de camping Swiss Wassi.

Na een gezellige en relaxte week met Marc en Claudia op een paradijselijke plekje aan het strand te hebben gekampeerd, zochten we nog even kort 2 andere oude bekenden op, Ruth en Sebastian. Ook hun voertuig kampte met verschillende problemen, iets dat we de laatste tijd van veel overlanders horen. Het rijden door de bergen, de extreme hoogte en slechte wegen eist bij veel auto’s z’n tol. Tot nu toe doorstaat Pietertje de zware ritten goed, alhoewel ook wij de laatste tijd een raar, ondefinieerbaar geluid horen…Fingers crossed.

In Lobitos zoeken we het Duitse overland-stel Ruth & Sebastian op, de 4e keer dat we hen in Peru ontmoeten.

Deze zeeschildpadden komen dagelijks naar het kleine vissershaventje El Nuro om te profiteren van de visresten die vissers in het water gooien.

Het was tijd voor het allerlaatste gedeelte van Peru, wat een lange rit richting de Amazone inhield. Terug in de jungle dus.

Onderweg naar de Amazone wildkamperen we in de bergen en Janneke is weer blij met de solar-douche.

We bezochten een natuurreservaat waar een zeldzame kolibriesoort leeft en beschermd wordt. Deze zagen we helaas niet, maar gelukkig genoeg andere soorten kolibries die gretig uit de speciale flesjes gevuld met suikerwater dronken, waardoor we eindelijk in staat waren deze prachtige vogeltjes eens goed te kunnen fotograferen.

We maakten een mooie hike door de jungle naar de Gocta waterval, die pas sinds een paar jaar bekend is geworden, nadat ze na metingen er achter kwamen dat het met 771 meter éen van de hoogste watervallen ter wereld is.

We bezochten via een mooie, maar door de harde wind ook een zenuwslopende kabelbaanrit de indrukwekkende, 1500 jaar oude ruïnes van “Kuélap”. Net als Machu Picchu ligt Kuélap ook op een hoge steile berg. Opnieuw verwonderden we ons hoe, in dit geval niet de Inca’s maar het “Chachapoya” volk, 1500 jaar geleden in staat was deze stad te bouwen op zo’n imponerende locatie.

Kuélap ruïnes

Kuélap ruïnes

Na 3 maanden namen we afscheid van het mooie Peru en maakten we onze entree in ons 8e Zuid-Amerikaanse land: Ecuador.

Het 8e Zuid-Amerikaanse land en het 21e land onze hele reis.

Het eerste dat ons aan Ecuador opvalt is dat het er heel groen is, talloze bananenbomen (het is het land dat de meeste bananen ter wereld exporteert) en andere fruitbomen, moderne huizen en auto’s, goede wegen, spotgoedkope brandstof (24 cent voor een liter diesel!) en relaxte mensen die soms zelfs een woordje Engels spreken. Het oogt in z’n algemeenheid wat ontwikkelder.

Het relaxte en mooie dorpje Vilcabamba, waar vrijwel alleen maar Westerlingen wonen.

Na een paar dagen relaxen in het hippiedorpje Vilcabamba en een bezoek aan het regenwoud “Podocarpus”, waar het inderdaad extreem veel regende, bezochten we de stad Cuenca. We zijn meestal niet zo gecharmeerd van de Zuid-Amerikaanse steden, maar dit stadje was heel mooi, met zijn velen kerken, kleurrijke koloniale gebouwen en gezellige pleintjes.

Deze oude dame maakt rieten mandjes, die we natuurlijk hebben gekocht.

In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, komen de Panama hoedjes niet uit Panama maar uit Ecuador.

De prachtige stad Cuenca.

Nieuwe fruitsapjes uitproberen op de markt.

Zoals gezegd, 1.000 dagen onderweg en ruim 80.000 km op de teller. Maar wat óók geen kattenpis was, was dat we tijdens een filmavondje in de auto, werden opgeschrikt door een aardbeving van 6,2 op de schaal van Richter en die ons en Pietertje 5 seconden alle kanten deed opschudden! De eerste seconde dachten we nog even dat iemand aan de auto aan het duwen was. Want behalve foto’s maken, vinden de locals het altijd fijn tegen Pietertje aan te kloppen en hem even aan te raken. Maar het werd ons al gauw duidelijk dat het een aardbeving was, wat in Ecuador regelmatig voorkomt. Gauw de auto uitgesprongen, maar gelukkig was er niks aan de hand.

Na Cuenca daalden we via het nationale park Cajas in 100 km 4.000 meter af naar zeeniveau.

Cajas National Park

In de stad Guayaquil stallen we Pietertje voor 2 weken op een veilige plek en vliegen we 16 september naar de Galapagos eilanden. Weer een droom die uitkomt!

Check ons YouTube kanaal voor diverse nieuwe, korte filmpjes!

De weg is erg smal, dus de bus en wij moesten 100 meter achteruit rijden naar dit bredere stuk om de truck er langs te kunnen laten gaan.

De route ‘Cañon del Pato’ is bekend vanwege de smalle weg, diepe afgronden en smalle tunnels.

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

5 Responses to Peru/Ecuador: Geen kattenpis. Of toch wel?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *