Eerste kennismaking met Colombia

  • Beginstand kilometerteller: 88.123 Km
  • Huidige kilometerstand : 174.731 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 86.608 km
  • Aantal dagen onderweg: 1.124 dagen
  • Huidige locatie: Ibarra, Ecuador
  • Laatste update: 8 januari 2019
Niet alleen de woestijn is indrukwekkend, maar evenzo de veranderende lucht.

Na onze exclusieve jungletrip door de Ecuadoraanse Amazone trokken we gauw Colombia in om op tijd onze vlucht naar Cuba te halen.

We namen de meest oostelijke grensovergang (bij het plaatsje Nuevo Mundo), dat tot een paar jaar geleden nog erg onveilig was vanwege de aanwezigheid van smokkelaars en van guerrillastrijders zoals de FARC. Met de FARC is al een poosje een staakt het vuren afgesproken, alhoewel dat in het verleden niet altijd een standvastige afspraak is gebleken.

Voor ons was het een rit als iedere andere, we merkten niets van extra veiligheidsmaatregelen. Wat wel opviel waren de velen vluchtelingen uit Venezuela. De laatste maanden kwamen we ze al steeds meer tegen. Alhoewel niet iedereen blij is met hun komst, zo braken er bijvoorbeeld in het noorden van Brazilianen rellen uit, krijgen we de indruk dat er veel compassie is naar de Venezolanen toe. Zo zie je dat veel mensen geld geven als ze hun verhaal vertellen in de bus en dat vrachtwagenchauffeurs ze in grote getalen achterop de lading mee laten liften.

Tot voor kort was Ecuador één van de makkelijkste landen om binnen te komen, zonder paspoort konden vluchtelingen er ook terecht. Niemand is in Ecuador illegaal en iedereen heeft er recht op basiszorg. Maar onlangs zijn de regels aangescherpt en moet je een paspoort in je bezit hebben, wat voor veel Venezolanen een probleem is.

En zo stonden we in het kleine grensplaatsje samen met honderden Venezolanen in de rij te wachten. Unicef was er met tentenkampen en basisbenodigdheden aanwezig en alhoewel de mensen er goed verzorgd uitzagen, was het toch erg treurig om zo direct geconfronteerd te worden met deze aanhoudende vluchtelingenstroom.
Het duurde ruim drie uur voordat we aan de beurt waren en de negende en tevens laatste landensticker van Zuid-Amerika op de auto konden plakken.

Na flink wat kilometers gemaakt te hebben, verbleven we twee dagen in het kleine maar prachtige woestijnlandschap “Desierto de la Tatacoa”. Gelukkig besloten we vanwege de hitte in de daktent te slapen en zo kwamen we er achter dat er flink wat water in de daktent lag. Hoe dit gebeurd was wisten we niet, misschien door een autowasbeurt of door de hevige tropische regenbuien in de Amazone. Het was de eerste keer dat we dit probleem hadden en gelukkig kwamen we er vóór ons vertrek naar Cuba achter, anders zou heel de boel beschimmeld zijn.

Overnachtingsplek aan de rand van de woestijn ‘Desierto de la Tatacoa’.

Eenmaal aangekomen in de hoofdstad van Colombia, Bogotá, vonden we een parkeerplaats waar we Pietertje voor 23 dagen konden stallen. In een hoek, ingeklemd door vrachtwagens en omringd met hoge muren, stond hij hier wel veilig.

Voor en na Cuba bezochten we het centrum, waar we onder andere een graffititour deden. Graffiti zie je veel in Colombia en is een veelgebruikte manier om o.a. sociale en politieke kwesties te laten spreken. Pablo Escobar en de corruptie in het land kwam uiteraard ook ter sprake. Een imago waar Colombia graag vanaf wil en wat enerzijds ook goed lijkt te lukken dankzij de toegenomen veiligheid en het daarmee flink toegenomen toerisme. We lazen al dat het erg populair onder de Nederlanders is geworden en dat was ook duidelijk merkbaar. En de populariteit zal ongetwijfeld alleen maar toenemen nu het programma “Wie is de mol?” zich dit seizoen in Colombia afspeelt.

Ondanks dat Colombia in vergelijking met de jaren ’90 flinke sprongen vooruit heeft gemaakt als het gaat om veiligheid, het aanpakken van de drugskartels, guerrillastrijders en corruptie, is het er nog (lang) niet. Zo is corruptie en drugsproductie nog steeds een groot probleem en zijn er in bepaalde regio’s nog steeds gewapende strijders actief, regio’s die je als toerist dus moet vermijden.

In het politiemuseum van Bogotá wordt er aandacht besteed aan de drugskartels waartegen jaren gevochten werd en wordt.
Ook was in het politiemuseum aandacht voor de drugsbaron Pablo Escobar.

Behalve de mooie wijk waar we de graffititour deden, oogde Bogotá grimmig en vervallen. Veel zwervers, drank- en drugsverslaafden en verwarde mensen. Vanwege de vele politie op straat voelden we ons niet echt onveilig, maar alert waren we wel. Dus 2 dagen Bogotá vonden we wel voldoende en dus zetten we na Cuba koers richting de “Zona Cafetera” ofwel de koffieregio van Colombia.

Bezoek aan een traditionele koffieboerderij (‘Don Elias’)

Net buiten het dorpje Salento, het meest toeristische plaatsje van de koffieregio, verbleven we twee weken op een schitterend gelegen camping cq hostel. Wij bemachtigden het plaatsje met 1e klas uitzicht en genoten van 2 weken relaxen. Tussendoor maakten we wandelingen in de regio, waarbij de bijzondere wax-palmsoorten die 60 meter hoog kunnen worden, dé trekpleister zijn.

Onze prachtige kampeerplek in Salento (koffieregio) voor 2 weken.
Salento
De wax palmbomen met hun indrukwekkende lengte.

Zelf waren we meer onder de indruk van de schitterende kolibries en een bezoek aan een traditionele koffieboerderij. Hier leerden we ook dat de beste koffie van Colombia geëxporteerd wordt naar het westen, omdat de Colombianen zelf niet veel om koffie geven. Buiten de koffieregio om wordt het nauwelijks gedronken. Dit verklaart meteen dat het voor ons hier altijd zo lastig is om goede koffie te kopen.

Bezoek aan de kolibrie-boerderij. Het houdt niet meer in dan dat ze een paar voederbakjes hebben opgehangen en van alle kanten komen de kolibries aangevlogen.
Ook buiten de kolibrie boerderij zien we genoeg kolibries.

Tussen het relaxen door kwamen we er opnieuw achter dat er een plas water in de daktent lag. Alles was weer zeiknat. Het moest dus wel een lekkage zijn in de beschermhoes. Na 3,5 jaar in de zon te hebben gebakken, bleken sommige naden losgelaten te zijn.
Voor een 2e keer in korte tijd alles gewassen en de matrassen te drogen gehangen, provisorisch wat extra plastic en zeil onder de beschermhoes gestopt en maar hopen dat het voorlopig niet zou regenen totdat we hier een goede oplossing voor hadden gevonden. Een dag later konden we weer van voren af aan beginnen. Niet vanwege een nieuwe regenbui, maar omdat vleermuizen de boel ondergescheten hadden terwijl het buiten nog hing te drogen!

Beddengoed en matrassen van de daktent wassen en drogen.
Ralph probeert de vleermuizenstront weg te poetsen.

Het centrum van Salento is extreem toeristisch en ook hier hoorden we weer overal Nederlanders om ons heen. Maar desondanks had het nog wel zijn charmes met de schattige gekleurde huisjes en de vele kerstversiering.

De kerstverlichting is volop aanwezig in Salento.

Het groeiende toerisme blijkt ook wel weer zijn keerzijde te hebben. Zo werden 100 meter voor de ingang van ons hostel/camping twee Engelse meiden slachtoffer van een gewapende overval. Ondanks dat in algemene zin de veiligheid in Colombia is toegenomen, moet je als toerist dus wel opletten.

We bezochten een lokaal barretje dat bekend is vanwege een traditioneel spel dat hier gespeeld wordt: “tejo” genaamd. Het principe lijkt op jeu de boules, van een afstand moet je met een steen gooien en degene die het dichts bij de ijzeren ring (gelegen in een zandbak) gooit, krijgt 1 punt. Gooi je in de ring, krijg je 6 punten. Degene die als eerste 21 punten haalt heeft gewonnen. Maar het mooiste aan het spel is, dat op de ijzeren ring een zakje met buskruit ligt. Dus als je de steen precies op het zakje buskruit gooit, dan explodeert het met een hele harde knal! Ben je benieuwd of ons dat is gelukt, check dan op YouTube ons filmpje!

Het geweldige spel ’tejo’!
In de vier witte papiertjes zit het buskruit.

Met enige tegenzin verlieten we na twee weken dit fijne plaatsje. We besloten weer terug te keren naar Ecuador. Enerzijds omdat we fan zijn van dit land en we er een klein gedeelte hadden overgeslagen (vanwege Cuba). Anderzijds zodat we na Ecuador weer een nieuw visum voor Colombia zouden krijgen.

In Salento gebruikt men de “Willys” als gedeelde taxi, een Jeep waarin wel 16 mensen worden gepropt. Soms hang je achterop!
En nóg een keer mee met de Willy!

Onderweg bezochten we één van Colombia’s meest traditionele regio, “Guambiano”, waarvan de wekelijkse markt in Silvia het hoogtepunt is. De Guambiano worden beschouwd als één van de meest traditionele inheemse bevolkingsgroepen van Colombia. Ze spreken hun eigen taal, kleden zich traditioneel en gebruiken nog steeds ouderwetse landbouwtechnieken. Vanuit de directe omgeving komen ze hun oogst verkopen. Ze komen in grote getalen met de mooi beschilderde ‘chiva’s’ (bussen), compleet volgeladen met vee en koopwaar en daartussen èn bovenop gepropt de Guambiano’s!

De blauwe rokken en poncho’s, de roze details en zwarte hoedjes zijn typerende klederdracht van de Guambiano bevolking.
Ook de kralenkettingen worden door velen gedragen.
De volgeladen chiva’s (bussen) waarmee de Guambiano’s naar de markt komen.

Ook bezochten we nog de indrukwekkende basiliek “Santuario de las Lajas” die gebouwd is in een kloof en waar een rivier doorheen stroomt. Vanwege wonderlijke gebeurtenissen werd de basiliek gebouwd en is een belangrijke bedevaartsoord.

Santuario de las Lajas

Dachten we de vorige keer een chaotische grensovergang te hebben gehad, deze keer bleek het nog erger te kunnen. De grensovergang bij het plaatsje Tulcán is de drukste grensovergang tussen Ecuador en Colombia, maar dat wil niet zeggen dat ze extra mensen inzetten, dus ook niet tijdens lunchtijd! Opnieuw stonden we samen met honderden vluchtelingen 4,5 uur in de rij voordat we Ecuador in konden rijden. Twee uur van de grens af zouden we naar een bekende overlander-camping gaan, Camping Sommerwind, om daar met vermoedelijk meer overlanders samen kerst en oud & nieuw te gaan vieren. In het volgende reisverhaal lees je of dat vermoeden klopte.


De rij bij de grensovergang, die nog helemaal de hoek omgaat.

Onze eerste kennismaking met Colombia is in ieder geval heel positief. Het is een divers land, de mensen zijn er vriendelijk en het is merkbaar dat het land de goede richting op aan het gaan is als het gaat om onder andere veiligheid. We zullen dan ook met een goed en nieuwsgierig gevoel in het nieuwe jaar terugkeren.

Oeps….na een autowasbeurt de auto starten is bij Pietertje altijd tricky!
Ook hier worden cavia’s gegeten, net zoals in Bolivia en Peru. Wij hebben het nog steeds niet geprobeerd…
Miljoenen artikelen Miljoenen artikelen
This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

9 Responses to Eerste kennismaking met Colombia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *